Samuraji bili su ratnici drevnog Japana. U periodu između 1603. i 1867. godine, oni su postali vladajuća vojna klasa, kao i najveći društveni stalež Japana. Sa katanom u ruci, vođeni strogim kodeksom poznatim kao Bušido (put ratnika), samuraji su bili neverovatno disciplinovana vojska, strah i trepet svim neprijateljima Japana, horda drevnih ratnika koji se nisu plašili smrti, ratnika koji su uvek stavljali čast ispred svog života.
Samuraji su služili mnoge funkcije u Japanu, međutim, njihova najpoznatija uloga je ratnik. No, ono što ih je izdvajalo od ostalih ratnika širom svijeta nisu bili samo drugačiji oklop i mač. Oni su bili obrazovana, politički aktivna elitna klasa.
U vremenu kada su žene širom svijeta uglavnom bespomoćno čekale da njihovi sinovi i muževi odluče ishod rata, u Japanu se dešavala sasvim druga priča. Žene u Japanu su imale jaku političku moć, a da pri tome nisu bile samo pijuni u igri sklapanja saveza kroz brakove. Ali politika nije bila njihova jedina snažna strana, one su također bile i neuistrašive ratnice, poznate pod imenom Onna-bugeisha, ove žene su se borilie rame uz rame sa svojim očevima, muževima i sinovima.
Onna-bugeisha su pripadale klasi samuraja, a za njih je važio isti Bushido kao i za muškarce. Jedina razlika između muških i ženskih ratnika bilo je oružje izbora: Dok su muškarci u rat uvijek išli sa svojim legendarnim katanama, žene su se uglavnom borile sa naginatom, kopljem sa zaobljenim mačem na vrhu, koje im je omogućavalo da lakše izađu na kraj sa težim i višim protivnicima. Osim toga koristile su i lukove i strijele.
Obučavane su ne samo kako da se odbrane od nasilnika, napadnu i ubiju neprijatelja, već i kako da oduzmu sebi život kaikenom da bi zaštitile svoju čast. Pred ritualno samoubistvo – sepuku, uzicom ili širokom trakom „obi” (kojom su se tradicionalno opasivale) vezivale su kimono oko nogu, da bi i u smrti ostale dostojanstvene.
Jedna od prvih samurajki, bila je carica Jingū, koja je 200. godine vodila invaziju na Koreju nakon što je njen muž, car Chūai, četrnaesti car Japana, poginuo u borbi. Legenda kaže da je uspjela pobijediti, a da nije prosula ni kapljicu krvi. Iskoristila je svoju poziciju da dovede do ekonomskih i društvenih promjena. Krajem 19. vijeka, postala je prva žena koja se pojavila na japanskom novčiću, to je bila prva žena čiji se lik pojavio na kovanom novcu.
Tomoe Gozen i Nakano Takeko su čuveni primjeri onne-bugeisha. Tomoe je bila aktivna krajem 12. i početkom 13. vijeka. Borila se u borbi kod Awazua u kojoj je oslobodila samuraja Honda no Moroshige i ubila Uchida Ieyoshia.
Nakano Takeko je živjela u 19. vijeku. Upucali su je dok je vodila optužbu protiv trupa carske japanske vojske u Ōgakiju. Takeko je tražila od sestre da joj odsiječe glavu i sahrani je, da ne bi dozvolila da je neprijatelji koriste kao trofej. Imala je tada 21 godinu. Oko 230 samurajki koje su preživele bitku izvršile su samoubistvo nakon što su carevi vojnici osvojili zamak, uporište klana.
Bio je to kraj šogunata, samuraja i viševjekovne ratničke vladavine. Poslije revolucije 1868. godine Japan je krenuo putem modernizacije i uvođenja zapadne tehnologije, pa su samuraji odbačeni kao nespojivi sa savremenim obrazovnim sistemom i vojskom. Mnogi majstori borilačkih vještina tad su ostali bez posla. Novi uspon tradicionalnih borilačkih vještina, buda, uslijedio je poslije Drugog svetskog rata, ovoga puta ne kao obuka za ratovanje, već kao sport.
izvor_OpenCulture